De aantrekkelijke kanten van Rwanda

Nyungwe Forest National Park ligt in het zuidwesten van het land, en is alleen fatsoenlijk te bereiken met eigen vervoer, en gelukkig wisten we via de manager van een hotel een auto te regelen. Gewoon de taxi van een vriend ofzo, dus daar reden we dan, met Town Taxi Service op onze Corolla geplakt. En hoefden nergens ook maar enig gegeven achter te laten. Waar kan dat nog? Wel uitleg gekregen over de plek van het reservewiel, de gevarendriehoek en de brandblusser, want de politie controleert streng, dus wel zo handig om dat even te weten.

Het park bestaat uit tropisch regenwoud; enorme bomen groeien tegen de steile rotswand, en dan voel je je best klein. De weg erheen is enorm rustig (en van strak, glad asfalt, ongelooflijk!), maar gelukkig staat er zo af en toe een militair met een grote AK47 die je kan helpen als je een lekke band of andere autopech hebt. Aldus de verklaring van een van de gidsen. Ons leek de nabijheid van Burundi en de ‘Democratische’ Republiek Congo een plausibelere verklaring, maar we zijn de discussie maar niet aan gegaan.

Een wandeling van een paar uur gemaakt onder leiding van een gids, want alleen mag je het park niet in. Per jaar komen er slechts 3000 bezoekers, dus voor de statistieken ben je nog echt van betekenis! Enorme varens, reuzenlobelia’s, naaldbomen en eucalyptus wisselen elkaar af in het woud, waar diverse apensoorten voorkomen, waaronder chimpansees, bavianen, l’Hoest-apen (zwart met een witte baard) en colobusapen. Lekkere tocht, met goede uitleg van de gids.

Het Kivu-meer scheidt het westen van Rwanda van de Democratische Republiek Congo, en bij gebrek aan zee biedt het meer een goed alternatief. We hebben in het uiterste zuiden (Cyangugu), het midden (Kibuye) en het noorden (Gisenyi) op mooie plekjes overnacht, met in Gisenyi uitzicht op de rode gloed van de Nyiragongo-vulkaan in Goma die in 2002 tot uitbarsting kwam. En ook op deze fantastische plaatsen waren de toeristen weer op een halve hand te tellen…

Op het drielandenpunt tussen Uganda, de DRC en Rwanda in het noordwesten ligt Volcanoes National Park, bekend om de (je raadt het al) vijf vulkanen die er aan Rwandese zijde liggen. En tevens het gorillagebied waar Dian Fossey meer dan twintig jaar onderzoek naar deze imposante dieren heeft gedaan (en er de dood vond). Ons doel was echter geen ontmoeting met een zilverrug, maar de top van de Bisoke-vulkaan, die op 3711 meter ligt. Gezien de modderige toestand van het pad, dat toch wel erg steil omhoog liep, nog niet zo’n eenvoudige opgave. Ook bij deze tocht ging een gids mee, die ons ten zeerste aanraadde een drager in te huren voor onze rugzak met liters water en warme kleding. Beetje decadent, maar achteraf erg prettig met al dat geglibber. Net toen we dachten dat we een leuk team van vijf personen bij elkaar hadden, kregen we er twee militairen met AK47 bij… Deze keer niet voor het geval van een lekke band, maar als bescherming tegen buffels, olifanten en stropers. En waarschijnlijk vooral regen Congolese rebellen. Dat vermoeden werd vooral sterk toen we een groepje hikers tegenkwamen die de nacht op een vulkaan hadden doorgebracht in gezelschap van een stuk of acht militairen met niet alleen AK47, maar ook bazooka en wel hele grote blikken met munitie.

Na bijna vier uur glibberen en klauteren door aanvankelijk tropisch regenwoud, vervolgens nevelwoud (spooky en spectaculair!) en uiteindelijk niets dan rotsen en een soort vetplanten stonden we dan eindelijk boven, waar we door de zware nevel heen af en toe een glimp van het kratermeer opvingen. KOUD was het vooral, dus snel weer naar beneden, en dat duurde ook weer zo’n drie uur. Gelukkig had ik een leuk gesprek met de gids, die een hele hoop wist te vertellen over het milieubeleid en de politiek van Rwanda (waarvan ik steeds meer onder de indruk ben geraakt), dus de tijd ging best snel. Al met al een pittige tocht, maar wel lekker!

Via de meest minuscule grensovergang ooit weer terug Uganda in, Rwanda met pijn in het hart achterlatend. En via een spectaculaire onverharde route door bergen met regenwoud uitgekomen bij een van de vele mooie plekjes van Uganda: Lake Bunyonyi. Daar anderhalve dag op een rustig eiland in een soort van eenvoudige eco-lodge gerund door de lokale gemeenschap doorgebracht. In positieve verbazing over het land dat we net achter ons hadden gelaten: aardige mensen, schitterende natuur (bergen, vulkanen, meren, tropisch regenwoud, savanne), cultuur, geschiedenis (zij het gruwelijk), vooruitstrevend milieubeleid, perfect wegennet, openbaar vervoer dat prima werkt, met alle voorzieningen die een toerist zich kan wensen, alleen zonder de toeristen! Rwanda verdient meer dan het beetje aandacht dat het momenteel krijgt. Maar misschien is dat nu juist wel de charme.