Zigzag-collector voor Sudan

Eens even heel iets anders, de T-Week die al 29 keer door de WOT (Werkgroep Ontwikkelingstechnieken), onderdeel van de Universiteit Twente, is georganiseerd. Deze technische week is bedoeld voor ontwikkelingswerkers die wat technieken willen leren die van pas kunnen komen in ontwikkelingslanden, met in het achterhoofd dat de materialen daar beperkter beschikbaar zijn dan hier. Ofwel: je leert van (bijna) niks iets maken, bijvoorbeeld een touwpomp (benodigd materiaal: autoband, pvc-buizen, hout, touw, lijm, steen en spijkers, niet echt exotisch materiaal dus). En dit alles ook nog eens voor mensen die (bijna) net zo a-technisch zijn als ik…..

Het was een actief en intensief weekje dat ik niet zo uitgebreid zal beschrijven als de ICA-training van eerder, simpelweg omdat er verder weinig spannends over valt te zeggen. Hoewel het voor mij persoonlijk soms best spannend was :-) Het komt erop neer dat we ons hebben beziggehouden met het metselen van een muurtje (dat we helaas meteen weer moesten afbreken…), het in elkaar zagen en schroeven van een zaagbankje (dat ook uitstekend dienst doet om op te zitten), het aanleggen van een waterleiding (in een keer goed, zonder lekkages, jawel) en wat elektrische bedrading (een gewone en een hotelschakeling in mijn geval), het bewerken van metaal tot ‘juniorzaagje’ (zo’n klein ijzerzaagje; ziet er simpel uit maar kost toch wel twee uur om in elkaar te freubelen) en een zonnecollector (waarover later meer). Daarnaast ook nog een dag autotechniek, dus banden van auto’s en jeeps verwisselen en plakken is een koud kunstje geworden (ahum). Dit alles uiteraard in een lekker heet zonnetje afgewisseld met wat fikse onweersbuien, dus perfect weer om te kamperen (?!).

Op zaterdag was er de mogelijkheid al het geleerde in de praktijk te brengen in een soort eindopdracht: de eerdergenoemde touwpomp, een waterput slaan of het maken van een zigzag-collector, waarmee koud water door de zon wordt verwarmd. Deze laatste (althans, het grootste deel ervan) hebben we met en man/vrouw of vijf gemaakt. Eigenlijk heel simpel: een metalen plaat op maat maken, kleine bevestigingsbeugeltjes maken uit het restmateriaal (16 stuks plus een aantal mislukkelingen), 6 meter buis van gegalvaniseerd staal in bochten buigen en deze op de metalen plaat bevestigen. Beginners kost dat wel een uurtje of vijf…. Maar dan heb je ook wat, want het water dat op deze manier verwarmd wordt, kan 80 tot 100 graden worden! Tijd voor de isolatie en bekisting was er niet meer helaas, maar ons werk gaat niet verloren. Een van de deelnemers vertrekt binnenkort naar Sudan en heeft een grote container gehuurd voor de verhuizing, dus daar past de zigzag-collector nog wel bij. Als je je trouwens afvraagt waarom dat ding zigzag-collector heet:
http://www.wot.utwente.nl/documents/publications/2004_zigzag/index.html
Maakt een hoop duidelijk nietwaar?!

Er zijn een hoop foto’s gemaakt, dus binnenkort zul je die op dit blog zien verschijnen. Het is daar nu nog angstvallig leeg wat beeldmateriaal betreft, maar daar wordt aan gewerkt. Tot de volgende keer maar weer.