Projectvoorstellen

Eindelijk klaar! Eerder had ik het al over de projectvoorstellen voor de British High Commission waaraan we druk bezig waren, en de klus is dus geklaard. Dat moest ook wel, want eind december was de deadline. Misschien wordt het een beetje een saai, technisch verhaaltje, maar dan weet je in elk geval dat ik niet stil heb gezeten en hoe een voorstel tot stand komt.

De afgelopen maand hebben Chris K., Mo en ik ons allereerst gebogen over de projectvoorstellen van de verschillende subcommittees zoals ze er lagen. Sommige waren erg OK, andere bestonden uit niet veel meer dan een verlanglijstje van items die blijkbaar nodig zijn, maar waar geen kop of staart aan te ontdekken viel. Die vielen bij voorbaat af, want geen donor is natuurlijk zo gek om zomaar een hoop geld of materiaal te sturen. En dat is precies waar de schoen een beetje wringt: de wil er bij BCDP zeer zeker, maar de uitvoering laat soms een beetje te wensen over. In dit geval zijn er dus voorstellen, maar die worden dan zonder enige aanpassing naar diverse potentiële donoren opgestuurd zonder dat er ook maar naar specifieke eisen of aandachtspunten wordt gekeken, met als gevolg dat er vrijwel nooit een antwoord/donatie komt. Uiteindelijk bleken alleen Water & Sanitation en Education goed genoeg om verder mee aan de slag te gaan. En aangezien ik me vanaf het begin al met Water & Sanitation wilde bezighouden, heb ik al mijn aandacht daar op gericht.

De latrines, die een jaar of tien geleden zijn gebouwd, zijn aan onderhoud of vervanging toe, zo was al diverse keren gebleken. Om een beeld te krijgen van wat er dan heel concreet moet gebeuren, hebben we allereerst een inventarisatie gemaakt van de huidige stand van zaken door alle latrinehokjes in Banda te bekijken. En die was niet best….. Vrijwel alle latrines zijn vol. En met vol bedoel ik ook echt VOL. Sommige zelfs met een kopje erop, zie de foto. Echt enorm smerig en je snapt ook wel dat er geen hond is die naar die latrine wil, dus dan maar ergens anders, in de bosjes ofzo. Oftewel sommige zones zijn één grote latrine. Eigenlijk waren er maar twee gebouwtjes die nog min of meer in orde zijn, de rest is vol en aan vervanging toe, onderhoud is geen optie.

De volgende stap was tijdens een Water & Sanitation-vergadering vragen hoe BCDP dit alles dan zelf ziet. Uiteindelijk ben ik Project Advisor (klinkt mooi, nietwaar?), dus een groot deel van de tijd stel ik een hoop vragen (uiteraard vaak kritisch), zodat de vage ideeën die er leven een beetje vorm beginnen te krijgen, het liefst ook in overeenstemming wat (in dit geval) de British High Commission wil. De discussie ging nu dan ook vooral over welk soort latrine er moet komen, waar deze latrines precies moeten komen, en hoe veel latrines/badkamers er per gebouwtje moeten komen, afhankelijk van het aantal bewoners van de specifieke zone. Hele discussies barstten los, met gelukkig een hoop bruikbare resultaten! Uiteraard was er voorkeur voor doortrek-wc’s, niet heel erg handig in het kader van duurzaamheid (een van de belangrijkste eisen van de BHC) want een doortrekplee is zo stuk, en uiteindelijk zag iedereen wel in dat dit toch niet zo’n goed plan was (nog los van het kostenplaatje, want aan een doortreksysteem hangt natuurlijk een groter prijskaartje dan aan alleen een gat in de grond). Dus dan maar een latrine, een gat in de grond dus, maar dan wel met een septic tank, zodat het hele systeem geleegd kan worden als het vol zit en de voorziening toch wel zeker dertig jaar (misschien wel vijftig) mee kan. In elk geval iedereen tot zover tevreden.

Op basis van de verzamelde gegevens kon een begin worden gemaakt met het voorstel. Begin inderdaad, hoewel er een voorstel lag, maar dat was helemaal op water gericht en dus konden we weer bij nul beginnen. ‘We’ is in dit geval ondergetekende, want Chris had geen idee hoe het voorstel dan allemaal anders moest en helaas was er ook geen tijd om alles helemaal stap voor stap door te nemen vanwege de deadline. Niet ideaal, want normaal gezien had BCDP het werk zelf moeten doen, maar het was niet anders, en dus heb ik thuis een dagje flink zitten pezen om een beetje logisch verhaal in elkaar te draaien.

En een logisch verhaal heeft ook cijfertjes nodig: cijfers om duurzaamheid aan te tonen, en cijfers voor het benodigde budget. A-technisch als ik toch nog ben na de T-Week, vooral als het om gebouwen gaat die zijn bedoeld om toch nog enigszins comfortabel boven een gat te hangen, de hulp ingeroepen van een Banda-bewoner die wel verstand heeft van zaken: een bouwkundige. Drie keer bij elkaar geweest en de precieze plattegrond van de gebouwen doorgesproken, inclusief het benodigde bouwmateriaal. Daarna een hoop gestreep en herberekenen om de kosten lager te krijgen, en uiteindelijk was het voorstel af.

Waar het op neer komt, is dat er zestien nieuwe gebouwen met latrines/badkamers (badkamers zijn gewoon vier muren en een afvoer) moeten komen, waarvan een deel tegen betaling zal worden gebruikt , bijvoorbeeld bij de bushalte en de universiteit. De rest wordt uitsluitend door Banda-bewoners gebruikt en gedeeltelijk onderhouden. Het geld dat via de openbare wc’s (die door een bewoner worden bemand) binnenkomt, wordt gebruikt om de tanks te legen. De prijs van een gebouw varieert van 3250 tot 7000 euro, best een hoop dus. In het voorstel hebben we geld gevraagd voor de eerste zes gebouwen. Bedoeling is andere donoren te benaderen voor de rest van de gebouwen.

Opgelucht dat het toch nog allemaal was gelukt voor 31 december afgelopen donderdag naar de British High Commission gegaan om de enveloppen (Mo heeft Education voor haar rekening genomen) persoonlijk te overhandigen. Prijkt er een poster op het raam van de receptie waarop wordt gemeld dat er geen voorstellen meer worden aangenomen :-( Dit ondanks het feit dat ons vorige week nog werd verzekerd dat het WEL kon…. De meneer wist ons nog wel te vertellen dat deze week de laatste is voor aanmeldingen via de post, dus toen maar meteen door naar het postkantoor om de dingen de volgende dag bezorgd te krijgen. Nu is het dus heel erg afwachten (hoewel onze hoop niet enorm groot is, omdat al was gezegd dat aandacht zou uitgaan naar gebieden in noord- en oost-Uganda) en volgende week nog een keer nabellen als de mevrouw die over dit alles gaat terug is van vakantie. Maar ook al wordt het niks met het huidige voorstel, dan ligt er in elk geval een erg mooi verhaal klaar voor de volgende donor, want we blijven natuurlijk gewoon proberen…