Waarmee ben ik eigenlijk bezig?

Laatst bedacht ik ineens dat het wel leuk is om allerlei belevenissen te bloggen, maar dat ik eigenlijk nog niet zo veel heb verteld over waar ik nou eigenlijk mee bezig ben bij BCDP. En hoe BCDP in elkaar steekt. En aangezien ik hier ben om nuttige dingen te doen en daarbij steun van jou krijg, is dat misschien wel zo handig. Dus daar komt ‘ie.

BCDP (Banda Community Development Programme) bestaat sinds 1995 en wordt gerund voor en door mensen in de sloppenwijk Banda. Doelstelling van de organisatie is de levensstandaard in de wijk te verbeteren door bijvoorbeeld voor beter water en sanitair te zorgen, maar ook door het aanbieden van onderwijs (met name computertraining) en het organiseren van activiteiten (vaak met een informatief karakter, zoals HIV/aids-voorlichting). Onze collega’s komen dus ook uit Banda en zijn in principe allemaal mensen die het niet zo breed hebben. Sommige krijgen een kleine maandelijkse toelage die de naam salaris niet verdient, andere werken net als wij volkomen vrijwillig. Toch is iedereen is enorm gedreven (wel in Afrikaans tempo natuurlijk) en dat maakt de organisatie heel erg bijzonder.

Ergens boven aan staan de patron en een soort raad van commissarissen, waar wij verder niets mee hebben te maken. Daar onder komt de volksvertegenwoordiging van Banda en het bestuur, en daaronder de project coördinator, Chris Kaweesi. Gezien de verschillende activiteiten van BCDP zijn er een aantal subcomités die verantwoordelijk zijn voor de uitvoering van hun specifieke taken: Health (waaronder de kliniek en de tandartspraktijk valt), Water & Sanitation, Education, Recreation, Land & Estate en Finance. Onder Health vallen ook de CDW’s, de Community Development Workers; dat zijn de mensen die drie keer per week de verschillende zones in gaan om te kijken hoe de zaken er voor staan (afval, latrines e.d.) en om mensen te informeren over het een of ander, bijvoorbeeld de cholera-uitbraak of malaria.

Omdat er best veel te weten valt en gaande is, zijn we momenteel bezig met een soort algemene oriëntatie (tot eind december) en gaan we zo veel mogelijk de wijk in met de CDW’s. Daarnaast zitten we veel te vergaderen. Daar houden ze hier erg van! Om de week heeft elk subcomité een vergadering, elke week hebben we een vergadering met Chris K. en ook zijn er nog bestuurs- en stafvergaderingen die we bijwonen. Elke bijeenkomst begint en eindigt met een gebed; maakt niet uit of je het in het Nederlands, Engels of Luganda doet of in naam van God, Allah of de tuinman. Wel heel apart.

Uiteindelijk is het de bedoeling dat zowel wij zelf als BCDP onze wederzijdse wensen en verwachtingen kenbaar maken en daar dan als project advisor mee aan de slag gaan. Water & Sanitation was mijn insteek en dat is het nog steeds; erg interessant maar ook complex! Voor het einde van de maand moeten er een paar projectvoorstellen de deur uit zijn naar een grote donor en daar gaan we ons dan ook de komende weken op richten. Daarnaast zijn we van plan om met Kerstmis een feest voor de kinderen van 5-12 jaar te organiseren en ergens de komende twee maanden een voetbal- en netbaltoernooi (het is schoolvakantie). Maar dat valt natuurlijk onder Recreation en dat is ook heel leuk om te doen! Probleem is wel altijd geld; momenteel kan er niet worden gevolleybald omdat de palen zijn gestolen (om als brandhout te dienen waarschijnlijk) en die kosten anderhalve euro per stuk. Mo en ik gaan zorgen dat ze er komen want het gaat natuurlijk nergens over. Het zijn vaak hele kleine bedragen maar voor hier is het dan veel en er moet uitgebreid over vergaderd worden want vaak betekent het dat iets anders niet gedaan kan worden.

Overigens is het niet zo dat we dagelijks van half 9 tot 5 aan het rondrennen zijn. Een groot deel van de tijd brengen we door met wachten; dat gebeurt meestal op het bankje voor de kliniek. Inmiddels ben ik wachtexpert! De kinderen uit de straat komen dan gezellig klooien of we kletsen even met de tandarts, een hartstikke leuk mens.

En dat brengt me meteen bij de collega’s! Dat zijn er best veel, ik ga er een aantal opnoemen (zie ook foto’s):
•Chris Kaweesi, project de coördinator;
•Chris Lobbo, advisor van Recreation en ook erg actief binnen Water & Sanitation
•Michael, oudere man met heel veel aanzien in Banda en ontzettend veel kennis. Probeert ons ook het een en ander aan Luganda bij te brengen;
•John, hoofd van de CDW’s. Enorm gedreven, erg bekend en enorm lief; als je onderweg bent, pakt ‘ie je meestal bij de hand en legt alles uit;
•Eunice, een van de CDW’s;
•Bessie, tandarts, reclame voor haar eigen beroep en heeft een enorm gevoel voor humor;
•Beatrice, van de reading room/bibliotheek, gezellige, goedlachse meid om mee op pad te gaan;
•Dokter Enock, hoofd van de kliniek. Net als je denkt dat niemand meer iets te melden heeft tijdens een vergadering en je door kunt naar het volgende punt, begint ‘ie te praten en krult z’n snorretje om, waardoor zijn gezicht een hele rare vorm krijgt;
•Dokter George, een schatje, die echt denkt vanuit de patiënt en de gemeenschap;
•Dokter Richard (het begint al op een doktersroman te lijken zo met al die dokters), die we de laatste weken niet hebben gezien, omdat ‘ie in het ziekenhuis lag met…. mazelen! Wel kinderen inenten maar zelf uitkijken ho maar, met als gevolg een gezicht dat er uit ziet als een verschimmelde aardbei;
•Justine, laborante;
•Justine (andere), tandartsassistente;
•Geoffrey en Rita van het internetcafé.

Nou dat zijn er een boel maar nog niet allemaal. In elk geval zijn ze allemaal enorm lief en blij dat wij er zijn, al hebben we nog niets spectaculairs gedaan. Elke ochtend ben je een half uur kwijt met iedereen begroeten, want dat gebeurt heel uitgebreid, de hele familie wordt er bij gehaald, het huis, etc.

Hopelijk geeft dit een beetje een idee van mijn nieuwe werkomgeving. Een andere keer zal ik wel eens een verhaaltje over de kliniek vertellen, want dat is wel een apart blogje waard.