Starvin’ Marvin en de projectcyclus

Terwijl heel Nederland geveld wordt door de hitte, ondervangen ook de ICA-deelnemers van 2006 problemen van de tropische temperaturen. Want zij moeten niet alleen de warmte zien te overleven (overigens een goede oefening op wat ons te wachten staat in Afrika of Latijns-Amerika, inclusief muggen en steekbeesten), maar ook nog eens van 9 uur ’s ochtends tot een uurtje of 22.30 ’s avonds fris en fruitig zijn om alle nuttige informatie tot zich te nemen. Van 14 tot en met 23 juli vond namelijk het 9-daagse gedeelte van de ICA-training plaats.

Op het programma een hoop belangrijke zaken, zoals: hoe informatie te verzamelen over het gebied waarin je werkt, hoe een project op te zetten, hoe een projectvoorstel te schrijven, op welke manier een organisatie te analyseren en verbeterings- (en sterke!) punten aan te geven en het toepassen van de eerder aangeleerde methodes. Maar ook persoonlijkere zaken zoals bewustwording van je eigen kwaliteiten en valkuilen, de rol die jij bij voorkeur aanneemt en de rollen waarin je je zou kunnen verplaatsen, bewustwording van de problemen die je tegen kunt komen en hoe daarmee om te gaan, gezondheidsaspecten en het stellen van je eigen grenzen.

ICA zou ICA niet zijn als deze zaken niet interactief en participatief zouden worden aangeleerd. En dus bestaat het resultaat van een week zwoegen uit een ontelbaar aantal flipover-bladen met daarop de resultaten van de behandelde voorbeeld-’cases’ (in het geval van Nepal omgetoverd tot Nepalkees), transect walks (een van de PRA-methodes, de methodes om info te verzamelen over de omgeving), en bedrijfspresentaties. Alle trainingen werden uitgevoerd door een team van zeer enthousiaste en capabele trainers, die hun kwaliteiten geheel vrijwillig inzetten. Daarnaast een team van kookvrijwilligers die elke avond weer de meest fantastische maaltijden op tafel zetten. En last but not least de groep deelnemers, bestaande uit 14 geweldige personen die elk hun unieke bijdrage leverden aan de groep als geheel. En dit allemaal in De Glind, een klein gehucht in de buurt van Amersfoort, waar 1 ding zeker is: je wordt niet afgeleid door allerlei drukte om je heen. Op woensdag werd de groep ‘losgelaten’ om een bedrijfsbezoek af te leggen en het voelde alsof we een enorme avontuur tegemoet gingen, daar in Amersfoort. Terwijl het toch niet een zo heel spannende stad is (hoewel ERG mooi).

Als rode draad door de week heen was daar Starvin’ Marvin de Etheropian (zie hieronder bij de foto's), die ineens met z’n koffertje bij ons op de stoep stond en te pas en te onpas steeds weer overal uit het niets opdook. Bepaalde personen weten wel wat ik bedoel :-) en de rest moet dit maar als gegeven aannemen.

Al met al een zeer geslaagde week (afgesloten door een werelds feest) waarin iedereen voldoende handvaten heeft gekregen om in het buitenland lekker aan de slag te gaan. Als je wilt weten hoe we eruit zagen na ruim 9 dagen zwoegen, kijk dan even naar het plaatje hieronder.