The Last King of Scotland

Al maanden keek heel Uganda uit naar de première (afgelopen vrijdag) van The Last King of Schotland, een film over Idi Amin en zijn lijfarts, gebaseerd op ware gebeurtenissen, opgenomen in Uganda met een cast die voor 95% uit Ugandezen bestaat. Kranten en tijdschriften waren er van tevoren al over vol geschreven, mede omdat Forrest Whittaker een Golden Globe heeft gekregen voor zijn vertolking van Amin. Het was Jiske gelukt kaartjes te bemachtigen door een meisje achter de balie min of meer om te kopen, dus konden we zaterdagavond zelf gaan bepalen wat we ervan vonden.

Nou, dat kan ik als volgt samenvatten: GA ER NIET HEEN!!!! Niet de moeite waard. Een keer het dvd’tje huren is meer dan genoeg. Ik weet niet of het komt omdat ik het boek al had gelezen (dat redelijk afwijkt van de verfilming, maar dat hoeft niet per se een probleem te zijn). De film begint best aardig, maar naarmate de tijd verstrijkt, wordt de verhaallijn steeds onwaarschijnlijker, inclusief de muziek (soort Bond-muziek van de Bond-films van dertig jaar geleden). Nu was onze Idi natuurlijk geen lieverdje en hij heeft zo’n 300.000 doden op zijn geweten, maar wat ze hebben verzonnen om de verhaallijn niet al te uitgebreid te maken, slaat kant nog wal, en ik vind het nogal laag om de Palestijnse vliegtuigkaping als oplossing daarvoor te gebruiken.

Overigens viel het niet mee om de film met een beperkt budget te maken, zo vertellen de recensies. Uganda is niet echt Hollywood of Bollywood wat betreft filmindustrie en het loopt hier dus niet over van goede acteurs en actrices. Zoals het meisje dat was gecast voor naakte zwemster bij een van de uitbundige feesten die Amin regelmatig gaf. Gegil ineens tijdens de opnames, want mevrouw wilde haar kleren helemaal niet uit doen. En daarnaast kon ze ook niet zwemmen ;-)

Een Engelse journaliste die ik van de week sprak, wist me te vertellen dat de zoon van Idi Amin, met wie ze de dag ervoor een interview had gehad, het trouwens niet zo heel erg eens was met de manier waarop zijn vader in de film werd neergezet. Hij komt hierin over als een wrede, niet te vertrouwen man, en zo was zijn vader niet! Hij was namelijk een hele lieve, zorgzame familieman zonder ook maar een greintje oneerlijkheid in zich…

Overigens wel een zeer positief punt aan de film is de manier waarop Whittaker Idi Amin neerzet. Een briljante rol, die terecht de Golden Globe heeft gekregen. Maar daarmee weet hij de film niet te redden.

Van uw verslaggeefster ter plaatse,
Floor Verbeek